Responses to the opinion article in Trouw

Below features the text of the opinion article with Emmy Bergsma, which was recently published in Dutch newspaper Trouw. We've received several reactions since. These include roughly two types of reactions:

1) a supportive type of reaction, from people who share our surprise on the lack debate on the consequences of the new Dutch flood risk policy. 

2) a more critical reaction, mostly from people who have helped technically in developing this new policy. According to them, this opinion article is exaggerating, and seems to suggest we don't understand the calculations and numbers.

Indeed, there will be what is referred to as a 'basic safety' norm, in the past there were also differences in flood protection levels, the process seems to have opened up somewhat under the current Head of Department (Minister Schultz), and lower levels of government have been informed about this new policy (note that some have responded that they find the new policy too complex and that they can't explain this to their citizens). 

However, this new calculation tool enables more political space to make choices in which areas will receive higher protection levels than others. There are indeed currently also differences in protection levels, but the space to increase these differences will be become bigger. And moreover, it is not clear yet, in which way the norms will chance exactly for the flood-prone areas in the Netherlands. Also, the Deltaprogramme very explicitly indicates it targets cost-efficiency, and indicates it will aim for differences in protection levels based on the value in an area (i.e. density of people and economic assets). And it very explicitly refers to the approach called "Multi-layered-safety", which also implies differences in protection levels, including evacuation plans instead of dike protection. 
In addition, 2 years ago, the OECD pointed out in the Policy Dialogue on Water Governance with the Dutch government (in 2013), that general awareness of flood risks appeared to be surprisingly low. Dutch flood risk management appears to have become so good, that people don't realise anymore that they may be living in flood-prone areas. It does not appear that since the OECD Policy Dialogue, Dutch citizens have become substantially more aware of the flood risks, or even that the norms for their areas might be changing (as a consequence of the new Deltaprogramme). 

Apart from debate about the numbers and exact changes in flood risk norms, what this article tries to point out, is that people who pay taxes for collective flood risk protection may be affected by this new policy, although it is not yet clear how exactly, and there has been no national debate about how we want to finance our flood-protection, how we distribute the benefits, and whether we want to base flood-protection solely on a financial logic.

***

Bescherming tegen overstromingen niet langer collectief goed

Emmy Bergsma

promovenda op gebied van waterbeleid, Universiteit van Amsterdam

Roos M. den Uyl

beleidsonderzoeker op gebied van klimaatadaptatie, University of Exeter

Er dreigen grote risico’s voor Nederland op het gebied van waterbeheer. Klimaatverandering vergroot niet alleen de kans op grote overstromingen, ook lokale wateroverlast zal vaker voorkomen. Als gevolg van nieuw overheidsbeleid, zal een deel van de Nederlanders in de toekomst genoegen moeten nemen met minder bescherming tegen overstromingen.

Op het zesde Nationaal Deltacongres, dat onlangs plaatsvond, bleek de grote vooruitstrevendheid waarmee de overheid deze klimaatrisico’s te lijf gaat. Het belangrijkste wapen in deze strijd is het zogenoemde Deltaprogramma. Maar dit programma heeft gevolgen die tot op heden aan de publieke aandacht lijken te zijn ontsnapt.

Twee maatregelen uit het Deltaprogramma, de deltabeslissing ‘Waterveiligheid’ en de deltabeslissing ‘Ruimtelijke Adaptatie’, knagen namelijk aan een van meest diepgewortelde basisrechten in de Nederlandse geschiedenis: het recht op collectieve bescherming tegen overstromingen. Vooral dunbevolkte provincies waar relatief weinig economische activiteit plaatsvindt, lijken het kind van de rekening.

Met de deltabeslissing Waterveiligheid stapt Nederland over op nieuwe normen voor de waterveiligheid. Met deze nieuwe normen wordt explicieter rekening gehouden met de mogelijke (economische) gevolgen van een overstroming. Dit betekent dat in gebieden waar het risico groot is - waar veel slachtoffers kunnen vallen of waar overstromingen veel financiële schade kunnen aanrichten - de overheid blijft inzetten op dijkversterking. Hiervoor is eerder dit jaar bedrag uitgetrokken dat met lof werd ontvangen: 20 miljard euro tot 2050.

Maar een vrijwel onbesproken keerzijde van deze deltabeslissing is dat in ‘lage-risicogebieden’ - dunner bevolkte of economisch minder actieve gebieden - de veiligheidsnormen omlaag gaan. Noord-Hollanders buiten de Randstad hebben in de toekomst dus minder recht op collectieve bescherming dan Noord-Hollanders in de Randstad; Friesland ontvangt relatief minder bescherming dan Zuid-Holland.

De deltabeslissing Ruimtelijke Adaptatie heeft een soortgelijk effect. Met deze beslissing wordt in ‘lage-risicogebieden’ ingezet op ‘ruimtelijke maatregelen’ als alternatief voor dijkversterking. Ruimtelijke maatregelen hebben niet zozeer als doel overstromingen te voorkomen, maar moeten er voor zorgen dat het lokale watersysteem de gevolgen van een overstroming beter kan opvangen. Te denken valt aan het toepassen van waterresistente bouwmaterialen in uw woning, het verminderen van verhard oppervlak op uw bedrijventerrein en het afkoppelen van uw regenwaterafvoer op het gemeentelijke rioleringsstelsel. Ruimtelijke maatregelen doen dus een groter beroep op u als burger.

Bij elkaar opgeteld, heeft het Deltaprogramma tot gevolg dat burgers in ‘lage-risicogebieden’ minder aanspraak kunnen maken op collectieve bescherming tegen overstromingen dan burgers in ‘hoge-risicogebieden’ terwijl zij tegelijkertijd moeten mee-investeren in ‘ruimtelijke maatregelen’ om zich te blijven weren tegen overstromingen.

Deze verandering is vanuit een financieel oogpunt begrijpelijk. Op sommige plekken is inzetten op ruimtelijke maatregelen ‘kostenefficiënter’ dan overal de dijken verhogen. Waterbeheer stelt ons land nu eenmaal voor lastige keuzes. Maar met het Deltaprogramma stuurt de Nederlandse overheid aan op technocratische besluitvorming over overstromingsrisico’s, waardoor dit soort besluiten buiten het politieke en publieke debat wordt gehouden.

Dit is onverstandig. De gevolgen van het Deltaprogramma zijn niet alleen technisch van aard, maar raken mensen daadwerkelijk. De overheid houdt de belangenafwegingen achter het Deltaprogramma nu vooral intern. Hierdoor kunnen mensen de keuzes achter het nieuwe waterbeleid niet bevragen. Bovendien kunnen burgers en bedrijven, als zij hierover niet geïnformeerd zijn, zich niet voorbereiden op de gevolgen die het nieuwe waterbeleid voor hen zal hebben. De overheid zou juist open moeten zijn over dit soort keuzes. Niet alleen voor de legitimiteit, maar ook voor een effectieve uitvoer van het Deltaprogramma.

Dutch flood risk management

I recently wrote a short opinion piece about the new Dutch flood risk management, with a fellow researcher from the University of Amsterdam (Emmy Bergsma). It builds upon the work we did in BASE for D2.2, and the analysis I did of Dutch adaptation policy. Flood risk policy is the main developed pillar of Dutch adaptation policy. And Emmy Bergsma's research compares flood risk management in the Netherlands and the USA. The opinion piece has just been published in one of the major Dutch quality newspapers, Trouw.

In short, it's about the upcoming changes in Dutch flood risk management. The Dutch government has decided to make Dutch flood risk management more cost-efficient. That may sound very reasonable and appropriate at first sight. But the lack of public and political discussion about the consequences of that decision is striking. What it will mean is that people living densely populated areas will be entitled to higher protection levels than people living in rural areas. In addition, people living in rural areas will have to organize and fund protection measures themselves, something which used to be collectively organized in the Netherlands, and whilst these regions have not yet been actively informed. The lack of public and political debate about this new flood risk policy jeopardizes the legitimacy and effectiveness of it.